|
Η ζωή, ο θάνατος κι η ανθρώπινη διαδρομή διαπνέουν το έργο του Βαγγέλη Γονιδάκη μέσα από τη συλλογή διηγημάτων “Ο χρησμός της τρύπας”. Γι’ αυτόν, η αφρισμένη θάλασσα, ένα κοτσύφι που παλεύει για τη ζωή του, οι παλιές σερβάντες της γιαγιάς, το χορταριασμένο μονοπάτι του νησιού αλλά και το βελόνι της επιβίωσης αποτελούν κρίσιμα στοιχεία για τη Ζωή. “Ο αναγνώστης, με το που τελειώνει ένα διήγημα, στο επόμενο που ακολουθεί θα βρεθεί μπροστά σε ένα άλλο σκηνικό, σε μιαν άλλη πυρίκαυστο ζώνη, κι όσο προχωρεί τόσο θα φορτίζονται οι μπαταρίες του και το βιβλίο στο σύνολο του, ενώ δεν είναι μυθιστόρημα, θα τον κάνει να θέλει να φτάσει στο τέλος του που δεν είναι άλλο από τη μοίρα του ανθρώπου και των ζωντανών. Το χωριό κι η πόλη, ο πόλεμος και η ειρήνη, το βουνό κι ο κάμπος, το ποτάμι και η θάλασσα, ο χρόνος –το μεγάλο πρόβλημα της μυθοπλασίας– του τότε και του τώρα, η παιδική ηλικία, η ωριμότητα και το γήρας, ο θάνατος και η «ανάταση» – όλα αυτά δίνουν την εικόνα, ας μου επιτραπεί η παρομοίωση, με ένα μεγάλο ανθοπωλείο που περιέχει κάθε λογής λουλούδια, ακόμα κι αν το κοτσάνι τους έχει πολλές ακίδες”.
