Κυρίαρχος λόγος και κοινωνικός αποκλεισμός

Γιατί η Πολιτεία δεν αναπτύσσει και δεν εφαρμόζει στρατηγικές καταπολέμησης του κοινωνικού αποκλεισμού, αφού αυτός, διαπιστωμένα, αποτελεί μια αρνητική κατάσταση τόσο για όσους και όσες τον βιώνουν όσο και για την υπόλοιπη κοινωνία και γιατί οι άνθρωποι δεν αντιδρούν απέναντι στη διατήρηση αυτής της κατάστασης; Η παρούσα εργασία επιχειρεί να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, θεωρώντας ως μια από τις σημαντικότερες αιτίες που συμβαίνει αυτό τον κυρίαρχο λόγο και τούτο, επειδή αυτός, ως φορέας της κυρίαρχης ιδεολογίας, συμβάλλει τόσο στη δικαιολόγηση και αναπαραγωγή της υφιστάμενης κοινωνικοοικονομικής συγκρότησης, η οποία παράγει το πρόβλημα του κοινωνικού αποκλεισμού, όσο και στην αξιολόγηση ως μη σημαντικού του ίδιου του προβλήματος. Η διερεύνηση των θέσεων και των τρόπων με τους οποίους πεδία παραγωγής και εκφοράς κυρίαρχου λόγου, όπως αυτά της Πολιτικής και της Επιστήμης, διαχειρίζονται τα εν λόγω ζητήματα, αλλά και η εξέταση των πρακτικών που αναπτύσσονται, σε σχέση με την αντιμετώπιση του φαινομένου, από πεδία θεσμικής εφαρμογής του κυρίαρχου λόγου, όπως αυτό της Εκπαίδευσης, επιβεβαιώνουν αυτή τη συμβολή