Εμίλ Σιοράν

Ανατόμος της κοινωνίας των μαζών, ο Emil Gioran, περιφρονεί την πίστη της στην πρόοδο, την ασυγχώρητη αφέλειά της. Προτιμά, όπως οι Στωικοί, να διαβαίνει τη ζωή χωρίς να περιμένει τίποτε απ' αυτή, να προετοιμάζεται κάθε στιγμή για το χειρότερο, ακόμη και να το προκαλεί. Βλέπει την ιστορία σαν εφιάλτη απ' τον οποίο δεν καταφέρνει να απαγκιστρωθεί και η μισανθρωπία του αγγίζει τα όρια της μεταφυσικής. Στηριζόμενος στη σοφία των δασκάλων του ταοϊσμού, καταδικάζει τη μοντέρνα ζωή, που απορρυθμίζει νοήματα και αισθήσεις και αντιστρατεύεται την ηρεμία και τη γαλήνη προς τις οποίες θα έπρεπε να κατατείνει κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Ο ελλειπτικός λόγος του Σιοράν είναι ταυτόχρονα φιλοσοφία και ποίηση, κραυγή και αναστεναγμός. Πιστός στην παράδοση των Γάλλων ηθολόγων, υιοθετεί το αφοριστικό ύφος αφού μόνο έτσι διασφαλίζει "τον μικρότερο συμβιβασμό με τη γραφή και την ελάχιστη προδοσία της σιωπής".