|
Έκανα το βλέμμα μου αυτί και του 'λεγα να κάτσι καλά και ν' ακούσει το "Σαν Μαγεμένο Το Μυαλό Μου Φτερουγίζει", ν' ακούσει το θρόισμα των φύλλων σ' ένα κακομεταφρασμένο ποίημα του Πεσσόα, ν' ακούσει το τρίξιμο των ξύλων της πυρός σε μια προσκοπική κατασκήνωση, ν' ακούσει το Αdagio του Αλμπινόνι χωρίς να βγάζει κιχ, ν' ακούσει τη βραχνή φωνή της Μάρθας να ψιθυρίζει, ν' ακούσει τα γέλια και τα κλάματα μιας δεκαετίας, ν' ακούσει τον ορυμαγδό των πρώτων οδομαχιών, ν' ακούσει ξανά το "It's Want I Am Doing When I Miss You" με τον Μichel Petrucciani (εννέα λεπτά, παρακαλώ, και σαράντα έξι δεύτερα, κι απαγορεύονται ρητώς οι περικοπές), ν' ακούσει τον κόκκινο άνεμο, ν' αφουγκραστεί, σαν τους Ινδιάνους, τη χλόη να βλασταίνει, ν' αφουγκραστεί σαν τους ερωτευμένους τον ήχο που αφήνουν τα δάκρυα όταν κυλάνε στα μάγουλα. Η Αθήνα είναι αιχμάλωτη μιας καλπάζουαας φθοράς. Η κουτοπονηριά έγινε ηγεμονία και οδηγήθηκαν στο περιθώριο η Φιλία, η Ευγένεια, η Αγάπη, η Αξιοπρέπεια. Κάποιοι προσπάθησαν, και ακόμη προσπαθούν, να διατηρήσουν μια λάμψη μες στη μουντάδα, τη μελωδία ενός σφυρίγματος μες στον ορυμαγδό. Διασυρμός: ένα μυθιστόρημα αντίστασης στη φθορά των αξιών. Διασυρμός: ο λυρισμός μιας γενιάς που έζησε μες στην Ποίηση και τη Μουσική. Διασυρμός: από το πάθος της μέθης, στη μέθη του πάθους.
