Παλιοί και νέοι φασισμοί

Η πρόσφατη συμπλήρωση μισού αιώνα από την πτώση του ναζιστικού καθεστώτος δίνει την ευκαιρία για επαναπροβληματισμό πάνω στις αιτίες επώασης του αυγού του φιδιού, η, δε, πρόσφατη, πανευρωπαϊκή σχεδόν, αναζωογόνηση ακραίων εθνικιστικών, ακόμη και ρατσιστικών, ιδεολογημάτων επιβάλλει τη συστηματική -και προληπτική- διερεύνηση των πολιτικών κινήσεων και σχημάτων που τα προβάλλουν. Χωρίς διάθεση δαιμονολογίας αλλά και χωρίς εφησυχασμό. Βέβαια, στόχος της συγκεκριμένης εργασίας δεν είναι ούτε η συνολική μελέτη του μεσοπολεμικού φασισμού, ούτε η "ακτινοσκόπηση" του συνόλου των σύγχρονων υπερεθνικιστικών πολιτικών κινήσεων που θεωρούνται "ύποπτες" για φασιστικές ροπές. Πολύ πιο περιορισμένες, αντίθετα, οι φιλοδοξίες της συγκεκριμένης μελέτης προσανατολίζονται αφενός μεν στην εξέταση του καθεστώτος-προτύπου των μεσοπολεμικών φασισμών, του εθνικοσοσιαλιστικού, αφετέρου, δε, στην ανάλυση του κόμματος του J.-M. Le Pen, του Εθνικού Μετώπου, που από πολλούς θεωρείται ως η πρώτη "soft" έκφραση του αναβιώσαντος σύγχρονου φασίζοντος εθνικισμού