|
[…] Ο πρωτοεκδοθείς το 1800 στο Βερολίνο “Προορισμός τον ανθρώπου” είναι το πιο δημοφιλές έργο του Φίχτε. Εκεί ο φιλόσοφος προσπάθησε να εκλαϊκεύσει, τρόπον τινά, τις φιλοσοφικές του απόψεις για την ουσία του ανθρώπου, μία φιλοσοφική θεματική που άπτεται και της γνωσιοθεωρίας και της ηθικής και της οντολογίας, ζητημάτων που είχε δηλαδή πραγματευθεί με πιο διεξοδικό τρόπο στις προηγούμενες εργασίες του. Το έργο χωρίζεται σε τρία “Βιβλία”, τουτέστιν μέρη, επιγραφόμενα αντιστοίχως “Αμφιβολία”, “Γνώση”, “Πίστη”: το Πρώτο αφορά στα αδιέξοδα που αναφαίνονται από την επιβολή του φυσικο-επιστημονικού κοσμοειδώλου πάνω κυρίως στα αιτήματα της ηθικής, η οποία απαιτεί αυτενεργά, ελεύθερα, όχι φυσιοκρατικά ετεροκαθορισμένα πρόσωπα, απαιτεί δράστες και όχι, όπως απαιτεί το φυσικοεπιστημονικό κοσμοείδωλο, φυσικοθεωρητικά εξηγήσιμες συμπεριφορές σχηματισμών ύλης. Το Δεύτερο Βιβλίο έχει διαλογική μορφή. Το Πνεύμα συνομιλεί με το Εγώ και του εκθέτει τα διδάγματα που μπορούν να αντληθούν από την γνώση περί του ιδίου του Εγώ. Καταλήγει δε στο ότι η γνώση δεν είναι άλλο από την ανασκόπηση καταστάσεων του Εγώ μέσα στον ίδιο του τον εαυτό. […]
