Φλου

ΒΕΓΓΑΛΙΚΑ Στο δρόμο απέναντι με το δάχτυλο στο κουμπί. Πως με είχανε καλέσει, λέει, το σπίτι μου το πατρικό ν’ ανατινάξω. Η μητέρα κι ο πατέρας μέσα να γελάνε. Τους έβλεπα απ’ τα φώτα τ’ αναμμένα. Κόσμος πολύς μαζεύτηκε σιγά-σιγά. Η αδελφή μου, ο Ηλίας. Ήρθε ακόμη κι η γιαγιά, παρότι νεκρή. Η ώρα είχε φτάσει, είπανε. Και τη δουλειά πως έπρεπε να τελειώνω. Αφήνω το κουμπί και τρέχω. Λέω, ελάτε έξω, έχει βεγγαλικά. Στο κρύο τι ωραία που όλοι κρατιόμαστε απ’ το χέρι. Μάτια υγρά. Με ένα φλο?υ το σπίτι μου σωριάζω σε αναμνήσεις. ΛΑΤΡΕΙΑ να δώσει ένας θεός κάποιος εκεί ψηλά ν’ ακούσει Δυο πόδια θέλω Κύριε να αγαπώ να φεύγω