|
Στο δοκίμιο αυτό, που αποτελεί απόσπασμα από το έργο του, On the Decline of Chivarly, o Walter Scott ανιχνεύει τα αίτια της "βαθμιαίας κατάπτωσης του πνεύματος της ιπποσύνης". Κατά τον Scott, ένας συνδυασμός υλικών και πνευματικών αιτίων οδήγησε στην κατάπτωση αυτή: "τα πρώτα προέρχονταν από την αλλαγή που σιγά σιγά εισαγόταν στην τέχνη του πολέμου και τα δεύτερα από την εξίσου μεγάλη μεταβολή που παρουσιάστηκε με τον καιρό στα έθιμα και στον τρόπο της σκέψης της σύγχρονης Ευρώπης." Η χαραυγή της ιπποσύνης τοποθετείται στο τέλος του δέκατου και στην αρχή του ενδέκατου αιώνα και γνωρίζει την λαμπρότερη περίοδο της στο διάστημα του Εκατονταετούς πολέμου μεταξύ Γαλλίας και Αγγλίας. "Δεν υπάρχει αμφιβολία", υποστηρίζει ο συγγραφέας, ότι "στα βασίλεια αυτά το έθιμο της σταθερής και έντιμης αντιπαράθεσης, χωρίς τη δριμύτητα της μνησικακίας ή της προσωπικής εχθρότητας, έδωσε την πιο χρυσή ευκαιρία για την άσκηση των αρετών που απαιτούνταν από αυτόν που ο ποιητής των Ιστοριών του Καντέρμπουρυ, Chaucer, ορίζει ως "απολύτως άμεμπτο ευγενή ιππότη". [...]". Η εφεύρεση της πυρίτιδας και η βαθμιαία τελειοποίηση των πυροβόλων όπλων, η συγκρότηση μόνιμων στρατευμάτων των οποίων οι αξιωματικοί ήσαν άμεσα επιφορτισμένοι από τον βασιλιά και οι άθλιοι εμφύλιοι πόλεμοι ανάμεσα στους οίκους των Γιορκ και των Λάνκαστερ στην Αγγλία και των Ουγενότων και της Λίγκας των Καθολικών στη Γαλλία, η καταστροφή της φεουδαρχίας, αλλά και οι ορθολογικές συμπεριφορές και ο θρησκευτικός φανατισμός έπνιξαν σταδιακά τις αρετές της ιπποσύνης : το θάρρος που συμβάδιζε με την καλή πίστη και την ευγένεια, τη μεγαλοψυχία, την ανδρεία. Τη θέση τους πήρε η δολοφονία που "Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η πιο γενικευμένη έξη στο διάστημα του δέκατου έκτου αιώνα".
