Mare Nostrum: Μετατοπίσεις ισχύος στον γεωπολιτικό χάρτη της Μεσογείου

Η Μεσόγειος είναι ... η Μεσόγειος είναι ... η Μεσόγειος είναι ... Υπάρχει κάτι ανεξήγητο που μας σπρώχνει κάθε φορά και θα μας σπρώχνει πάντα να προσπαθούμε να ανασχηματίσουμε ψηφίδα ψηφίδα το μωσαϊκό της Μεσογείου, να συντάξουμε για άλλη μια φορά τον κατάλογο των δυνάμεων που τη συνθέτουν, να εξακριβώσουμε τη σημασία της καθεμιάς ξεχωριστά, αλλά και την αξία της σε σχέση με τις άλλες: Η Ευρώπη, το Μαγκρέμπ, η Εγγύς και Μέση Ανατολή, ο Ιουδαϊσμός, ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ, το Ταλμούδ, η Βίβλος και το Κοράνι, η Αθήνα και η Ρώμη, Ιερουσαλήμ, Αλεξάνδρεια και Κωνσταντινούπολη, Βενετία και Γένοβα, η διαλεκτική, η δημοκρατία και η τέχνη της Ελλάδας. Η Μεσόγειος δεν είναι μόνο ιστορία και δεν ανέχεται τα πολύ στενά όρια. Η Μεσόγειος είναι σε έναν πίνακα του Ραούλ Ντιφί μια υδάτινη έκταση ενός γαλάζιου χρώματος αλισίβας, με πολλά μικρά κύματα, ένα πυκνό πλέγμα από λευκά πανιά, με κέντρο τους, κάποτε, την γκρίζα σιλουέτα ενός ατμόπλοιου. Η Μεσόγειος είναι μια απέραντη θάλασσα, χωρίς ακριβή όρια, με διάφορα ασαφή σημεία αναφοράς, αλλά είναι ταυτόχρονα και πολύ μικρή. Δεν είναι τυχαίο το ότι ορίζεται ως λεκάνη, αλλά θα ήταν καλύτερα να την αποκαλέσουμε δρόμο. Άραγε και δρόμος ειρήνης; Στα κείμενα που περιλαμβάνονται στον παρόντα συλλογικό τόμο, επιχειρείται ένας αναστοχασμός πάνω στις γεωπολιτικές και γεωοικονομικές ανακατατάξεις και μετατοπίσεις ισχύος που παρατηρούνται στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και αποτυπώνεται στο μέτρο του εφικτού ο πρόσφατος ακαδημαϊκός και πολιτικός διάλογος.