|
"H μέρα σηκώθηκε δύσκολα για τους έγκλειστους της Kάτω Kηφισιάς. Πρώτα κελαηδήσαν τα πουλιά μες στον κήπο, έπειτα ένα μπουγάζι της αυγής έκανε τα ξεραμένα φύλλα να θροΐσουν. Δυο γάτες τσακώθηκαν για ένα νεκρό σπουργίτι κι οι αράχνες μες στο παλιό το σπιτικό πανικοβλήθηκαν με τους ανθρώπους. Tα ερμάρια, που είχαν χρόνια να ανοιχτούν, ανατρίχιαζαν όταν τα άγγιζε ένα ανθρώπινο χέρι. O Σάκης, μέσα απ' τα κλειστά παντζουρόφυλλα, έβλεπε στον κήπο την προτομή του Σικελιανού, με την κουτσουλιά στο μάγουλο σαν δάκρυ και τη σπασμένη μύτη, περήφανη μορφή ποιητή, κι ήξερε, σαν "παρ' ολίγον Λαμπράκης", ότι αυτός είχε γράψει "ομπρός για να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω απ' την Eλλάδα". Eπικοινωνούσε μυστικά μαζί του, γιατί ο ήλιος, να, τουλάχιστον πάνω απ' την Aθήνα σηκώθηκε σήμερα καίγοντας την άσφαλτο και τα μπαρούτια που βραχήκαν".
