Λοιπόν, έτσι πράγματι πρέπει να βλέπωμε το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό, τι καλό και ωραίο. Είναι το παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει: "Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε, εγώ δεν είμαι... Δε βαστάω την κόλαση στο χέρι, δε σας φοβερίζω, σας αγαπάω, σας θέλω να χαίρεστε μαζί μου τη ζωή.
Ο Χριστός είναι το παν. Είναι η χαρά, είναι η ζωή, είναι το φως, το φως το αληθινόν, που κάνει τον άνθρωπο να χαίρετε, να πετάη, να βλέπη όλα, να βλέπη όλους, να πονάη για όλους, να θέλη όλους μαζί του, όλους κοντά στο Χριστό.
Αγαπήσατε τον Χριστόν και μηδέν προτιμήστε της αγάπης αυτού. Ο Χριστός είναι το παν, είναι η πηγή της ζωής, είναι το άκρον των εφετών, είναι το παν. Όλα στον Χριστό υπάρχουν τα ωραία.
Ο άνθρωπος του Χριστού πρέπει να αγαπήση τον Χριστό, κι' όταν αγαπήση τον Χριστό, απαλλάττεται απ' το διάβολο, από την κόλαση και από το θάνατο. (Γέρων Πορφύριος, από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
