|
Ο Γιώργος Κατσούλας διασκευάζει το ομώνυμο θεατρικό έργο του, με το οποίο απέσπασε τρία βραβεία, σε μυθιστόρημα και δίνει τη δική του προσωπική ματιά στα γεγονότα της Κατοχής. "Περίεργο κράμα αυτοί οι αντιστασιακοί. Πώς μπορούσαν να χαμογελάνε, όταν οι ζωές τους κρέμονταν σε μια κλωστή; Πώς επιδείκνυαν τέτοια ευαισθησία, την ώρα που ήταν σαν κυνηγημένα αγρίμια; Πώς είχαν το κουράγιο να φερθούν τόσο τρυφερά ο ένας στον άλλον, τη στιγμή που η ζωή τούς φερόταν τόσο σκληρά; Πώς έβρισκαν την αντοχή να συνεχίσουν να πολεμάνε, όντας εξουθενωμένοι από την πείνα; Πώς είχαν τη δύναμη να αγαπήσουν, όταν τους περιτριγύριζε τέτοιο μίσος; Πώς δεν άφηναν τον εαυτό τους να μετατραπεί σε ζώο, τη στιγμή που τα σκυλιά του πολέμου ορμούσαν για να τους ξεσκίσουν; Πού έβρισκαν το σθένος; Πού έβρισκαν το ηθικό ανάστημα και ο πόλεμος δεν τους μετάλλασσε σε κτήνη; Από πού πήγαζε αυτή η ισχύς; Αυτή η δύναμη; Αναμφίβολα, μια τέτοια δύναμη προερχόταν από τα τρίσβαθα της ψυχής, από εκεί όπου φωλιάζει το αντίθετο του θανάτου. Και το αντίθετο του θανάτου δεν είναι η ζωή, αλλά η αγάπη".
