Ο Μήτσος Κωστόπουλος γεννήθηκε το 1942 στο χωριό Γλαφυρές Βόλου. Το κύριο επάγγελμά του ήταν κτίστης, όπως και ο πατέρας και όλα τα αδέρφια του. Αργότερα δούλεψε ως δημοσιογράφος στο εργατικό ρεπορτάζ της εφημερίδας Ριζοσπάστης. Ήρθε στην Αθήνα στις αρχές της δεκαετίας του 1960, δούλεψε στις οικοδομές, οργανώθηκε, συνδικαλιστικά, στο σωματείο Μπετατζήδων και αργότερα στο σωματείο Κτιστών Αθήνας. Έγινε, την ίδια περίοδο, μέλος του ΚΚΕ μέσα από τα παράνομα στηρίγματα, τότε, του κόμματος. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας καταδικάστηκε και φυλακίστηκε στις φυλακές Αβέρωφ και Κορυδαλλού για 5 χρόνια. Εκλέχτηκε στην ΚΕ του ΚΚΕ το 1978, στο 10ο Συνέδριο. Το 1986 γίνεται μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Από το 1983 μέχρι το 1985 ήταν γενικός γραμματέας της ΓΣΕΕ και είχε την ίδια ιδιότητα την περίοδο 1989-1991. Το 1988 διετέλεσε πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Αθήνας. Βουλευτής με τον ενιαίο Συνασπισμό της Αριστεράς εκλέχτηκε για πρώτη φορά το 1989 και αργότερα όταν διασπάστηκε ο ενιαίος Συνασπισμός εκλέγονταν βουλευτής του ΚΚΕ μέχρι τον Απρίλη του 2000. Το διάστημα που ήταν βουλευτής εκπροσώπησε την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ ως πρόεδρός της και στη συνέχεια ως κοινοβουλευτικός εκπρόσωπός της. Στον προσυνεδριακό διάλογο του 15ου Συνεδρίου του ΚΚΕ διατύπωσε δημόσια τις απόψεις του για τη συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς, για την Ευρωπαϊκή Ένωση, για το καθεστώς του υπαρκτού σοσιαλισμού και γι' αυτές τις απόψεις δεν εκλέγεται στην ΚΕ του κόμματος. Το Καλοκαίρι του 2000, με αφορμή και το βιβλίο του για το 35ωρο, αλλά και άλλες διαφωνίες του που είχαν διατυπωθεί εσωκομματικά και αργότερα δημόσια, διαγράφεται από μέλος του ΚΚΕ. Το Φλεβάρη του 2001, μαζί με άλλα διαγραμμένα και αποχωρήσαντα στελέχη του ΚΚΕ, ιδρύουν την Κίνηση για την Ενότητα Δράσης της Αριστεράς, την ΚΕΔΑ. Έχει γράψει τα βιβλία "Με αφορμή μια συκοφαντία", που σχολιάζει το φαινόμενου του κοινωνικού φασισμού και του λαϊκισμού, "Ένας πόλεμος που δεν έληξε ακόμα" που αναφέρεται στις γερμανικές επανορθώσεις και στα θύματα του φασισμού στην Ελλάδα, το "Μπορούμε", που αναλύει τη μαρξιστική άποψη για τη μείωση του πραγματικού χρόνου εργασίας και αναπτύσσει τη θέση για την ανάγκη της κοινής δράσης της Αριστεράς. Επίσης έχει γράψει πολλά άρθρα ειδικά για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και την Αριστερά.
Είναι παντρεμένος με τη Μαίρη Ευαγγελοπούλου και έχουν δυο παιδιά.
