Ελένη Ν. Καζαντζάκη

Spacer
Spacer
Shadow Shadow
Ελένη Ν. Καζαντζάκη
Shadow Shadow

Βιογραφικό

Ελένη Ν. Καζαντζάκη (30.4.1903 - 18.2.2004) (Παρατίθεται αυτοβιογραφικό σημείωμα της Ελένης Ν. Καζαντζάκη που δημοσιεύθηκε στο διμηνιαίο περιοδικό "Ελληνικό Πανόραμα", Τεύχος 39, Μάιος - Ιούνιος 2004, ISSN: 1108-2585) "Γεννήθηκα στην Αθήνα στις 30 Απριλίου 1903 (το διαβατήριό μου λέει 1904, μα είναι λάθος). Πήρα μόνο δίπλωμα Γυμνασίου το 1919. 15 χρονών έμεινα ορφανή από μάνα και πατέρα. Οι κηδεμόνες, αν και Καθηγητές Πανεπιστημίου, φρονούσαν πως τα 'ορφανά' δεν σπουδάζουν. Γίνονται ράφτρες ή καπελούδες. Κι ας έχουν όση περιουσία χρειάζεται (και παραπάνω!) για να κάνουν καλές σπουδές. Για την τραγική μας τούτη περιπέτεια έγραψα ένα διήγημα, Τα Ορφανά, που δημοσιεύθηκε στη Νέα Εστία σε μετάφραση του Π. Πρεβελάκη. (Η περιουσία μας εξατμίστηκε. Δεν την έκλεψαν, την διαχειρίστηκαν μπορώ να πω με τον πιο ηλίθιον τρόπο!) Το 1924 γνώρισα το Νίκο. Το 1926 μου 'δωσε πρώτος αυτός την ιδέα να γίνω δημοσιογράφος. Ο Γ. Βλάχος δέχτηκε και μου 'δωσε δημοσιογραφική κάρτα κι έτσι μπόρεσα και πήγα στην Παλαιστίνη - Κύπρο με τον Νίκο και τις δύο παιδικές μου φίλες Καίτη και Μαρίκα Παπαϊωάννου. Στην "Καθημερινή" δημοσιεύτηκαν τ' άρθρα που 'γραψα από αυτό το σαραντάμερο ταξίδι, και μάλιστα ο Γ. Βλάχος μού 'πλεξε και μεγάλον έπαινο! Το 1926 έφυγα για το Παρίσι, (Οκτώβρη), αποσταλμένη τής "Καθημερινής". Η συνεργασία μας με την εφημερίδα αυτή κράτησε κάπου ενάμιση χρόνο. Στο μεταξύ συνεργάστηκα και με δυο άλλες εφημερίδες τής Αθήνας, μιαν του Κοτζιά (Κώστα) και νομίζω μιαν του Διάκου. Νομίζω πως έγραψα ή μάλλον είμαι βέβαιη πως έγραψα και σε κάποιο περιοδικό με ψευδώνυμο... Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν κράτησα καμιά σημείωση απ' όλα αυτά και τα θυμάμαι πολύ αμυδρά... Στην αλληλογραφία μου με τον Νίκο είδα να μιλάω για Βλάχο, Βεντήρη που μου ζητούσε συνεργασία και ήθελε να με καλοπληρώσει, μα αρνήθηκα γιατί τότε πια ετοιμαζόμουν για τη Ρωσία, κι έπειτα δεν μπορούσα να προλάβω τρεις εφημερίδες! Τον Αύγουστο του 1928 πήγα ν' ανταμώσω Νίκο - Παναΐτ στη Ρωσία (Μόσχα). Από τότε πια ζήσαμε με τον Νίκο σαν αντρόγυνο, δίχως στεφάνι όμως και παπά, δεκαοχτώ αλάκαιρα χρόνια! Πολύ ωραία κάναμε, ζήσαμε εύτυχα χρόνια. Το 1929 (άνοιξη), στο Γκόττεσγκαμπ, άρχισα να γράφω τον "Γκάντι", που τον τελείωσα εκει πάνω στο όμορφο βουνό. Από τη Ρωσία έστειλα άρθρα που δημοσιεύτηκαν σε δύο παρισινές εφημερίδες, την "Oeuvre" και την "Κομέντια". Έγραψα και δημοσιεύτηκαν επίσης κανα-δυο άρθρα σε ένα περιοδικό που 'βγαζε τότε το Λαρούς, μα πού να θυμηθώ τ' όνομά του. Χάθηκαν αυτά τα χαρτιά μας στις διάφορες μετακομίσεις... Δεν πειράζει... Έχασε η Βενετιά βελόνι!! Πολύ αργότερα, στην Αίγινα, το 1935 αν δε γελιέμαι, έγραψα την "Αληθινή Τραγωδία τού Παναΐτ Ιστράτι", που δημοσιεύτηκε στο Σαντιάγο τής Χιλής, στον εκδοτικόν οίκο Ερσίλια (εκεί που είχε δημοσιευτεί κι ο "Γκάντι" μεταφρασμένος από τα γαλλικά, έκδοση Ντελασώ και Νιεστλέ, Νεσατέλ, Ελβετία). Το 1967 τελείωσα τη βιογραφία τού Νίκου [εννοεί τον "[εννοεί τον "Ασυμβίβαστο"], το "Ντισσιντάν". (Έχει εκδοθεί στη Γαλλία, Αμερική, Αγγλία, Γερμανία και Ισπανία). Πρόκειται να εκδοθεί και στην Αθήνα και Βραζιλία. Έχω γράψει, ιδίως το 1935, όταν ήμουν πολλούς μήνες στο κρεβάτι, κάμποσα ποιήματα κι από αυτά μερικά που νομίζω αντέχουν στον καιρό. Τα τελευταία χρόνια τής Αντίπολης πήγαινα στις Κάννες στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ κι έστελνα αποκεί άρθρα στη "Νέα Εστία". Δεν θυμάμαι καλά πόσες μεταφράσεις έχω κάνει, πάντως έχω μεταφράσει κάμποσα κινέζικα και γιαπωνέζικα, καθώς και αφρικάνικα τραγούδια... Έχω γράψει και δύο προλόγους, που νομίζω είναι αντάξιοι του Νίκου, μια και προλογίζουν τον "Τόντα Ράμπα" και την "Αναφορά στον Γκρέκο". Συμπλήρωσα και το ταξίδι μας στην Ιαπωνία - Κίνα [εννοεί το "Ταξιδεύοντας: Ιαπωνία - Κίνα"], που δημοσιεύτηκε εξόν από τα ελληνικά και στα γαλλικά, αγγλικά και στις δύο χώρες, Αμερική και Αγγλία. (Γι' αυτό το Ταξιδιωτικό φαντάζομαι με κάλεσαν οι Κινέζοι 2 φορές. Πήγα μόνο μία μετά το θάνατο του Νίκου. Την πρώτη δεν μπορούσα, γιατί έφευγα για... Ιαπωνία!) Εκείνο που μου 'δωσε κάποια παρηγ

Βιβλία από τον ίδιο συγγραφέα