|
Σμύρνη! Μετά την Μεγάλη Καταστροφή. Χιλιάδες έφυγαν... Αρκετοί δεν τα κατάφεραν. Είναι τραγική η μοίρα του ηττημένου. Ο νικητής Τούρκος έφτιαξε ξανά τα «τάγματα εργασίας». Τα ‘χε φτιάξει και νωρίτερα, για τους Έλληνες και τους Αρμενίους. Κάπου στα βάθη της Ανατολίας θ’ ανοίγανε δρόμους στα βουνά. Όσοι έφυγαν, κανείς δεν γύρισε. Τη Μοίρα και την Πορεία προς το θάνατο ενός τέτοιου τάγματος, ακολουθεί το βιβλίο. Μια δράκα ανθρώπων χωρίς πατρίδα πια αλλά με μια βαθιά λαχτάρα: να ζήσουν. Να ζήσουν πού; Σε ποια πατρίδα; Το μόνο που είχαν δικό τους ήταν η ανάσα τους. Αγρίμια με τ’ αγρίμια αλλά και Άνθρωποι με τ’ αγρίμια. Μερικοί φτάνουν στη τρέλα. Άλλοι θυμούνται τον Άνθρωπο ζώντας σαν τ’ αγρίμια. Και μέσα σε κείνο τον παραλογισμό, ξεπηδά μια σπίθα. Η Αγάπη!!! Μπορεί όμως σ’ ένα τέτοιο κόσμο να ζήσει η Αγάπη;
