|
Γραμμένο γύρω στα 1860, ανέκδοτο μέχρι σήμερα γιατί ο εκδότης του Βερν το είχε απορρίψει εκείνη την εποχή, καταχωνιασμένο έκτοτε σε κάποιο χρηματοκιβώτιο που το κλειδί του είχε χαθεί, το Παρίσι στον 20ό αιώνα περίμενε να έρθει ο καιρός του για να φανερωθεί. Περίμενε να φτάσουν τα τέλη του 20ού αιώνα, για να δούμε εμείς, οι τυχεροί πρώτοι αναγνώστες του, ότι με αυτό το νεανικό του έργο ο Ιούλιος Βερν μας συναρπάζει -και μας τρομάζει- όχι τόσο με τις περιπέτειες που αφηγείται και με τις "προφητείες" του για τις επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις, όσο με το εφιαλτικό του όραμα για τον σύγχρονο κόσμο μας. Αυτόν τον κόσμο όπου ο ρομαντισμός ασφυκτιά, οι τέχνες και τα γράμματα παρακολουθούν όλο και πιο ανίσχυρα τις επεκτατικές τάσεις των αριθμών, και οι άνθρωποι προσφέρουμε τα πλεονεκτήματα, που κερδίσαμε με τις ίδιες μας τις επιτεύξεις, στο θυσιαστήριο του μετρήσιμου, του αποτιμητού σε χρήμα, σε εξουσία, σε γρανάζια μηχανών και μηχανισμών.
